Wielu z nas fascynuje się niemiecką myślą techniczną okresu II wojny światowej. Zachwycamy się Panterą, Tygrysem a nawet prototypowym Mausem. W tym odcinku jednak chcemy zacząć od początku, od powstania konstrukcji, która przypominała pełnoprawny czołg z jakim kojarzymy tę nazwę.

W II Rzeszy nie prowadzono działań mających na celu skonstruowanie zabójczej machiny wojennej. Pierwsze konstrukcje były toporne, awaryjne i w niczym nie przypominały pojazdów pancernych jakie znamy. Klęska I Wojny Światowej zmusiła dowództwo niemieckie do podjęcia natychmiastowych kroków. Ich efektem był A7V. Jego załogę stanowiło 18 osób! Miał pudełkowy kształt a w środku panowała temperatura dochodząca nawet do 60 stopni.

Po uporaniu się z wieloma problemami natury technicznej od razu zamówiono 100 sztuk. Niestety w obliczu przegranej wojny i braku wsparcia ze strony branży przemysłowej oddano do użytku zaledwie 20 pojazdów tego typu, co i tak było kroplą w morzu potrzeb. Razem ze zdobycznymi maszynami wojsko pancerne Niemiec stanowiło około 60 pojazdów zaś po drugiej stronie frontu czekało około 1600 angielskich, 3000 francuskich i 1000 amerykańskich.

Jeszcze podczas wojny zakładom przemysłowym zlecono opracowanie nowych pojazdów. Wzorowano się na ogromnym sukcesie francuskich Renault FT. Nowe maszyny miały być znacznie lżejsze i zwrotniejsze. Pojawiły się prototypy LK I i LK II. Niestety po zakończeniu wojny kraj został zmuszony do podpisania traktatu wersalskiego. Pozbawiał on Niemcy posiadania i projektowania pojazdów pancernych. Wszystkie prototypy i projekty zostały zniszczone a kilka LK II zostało sprzedanych Szwecji.

Mimo przegranej wojny i licznych utrudnień nie porzucono planów dominacji. W 1922 roku podpisano z sowietami pakt o wzajemnej „współpracy i przyjaźni”. Jednym z owoców tego układu było utworzenie w 1926 roku doświadczalnego ośrodka broni pancernej pod Kazaniem, na obszarze zachodniej Rosji nad brzegiem rzeki Kama. W ośrodku tym, nazwanym Panzertruppenschule Kama, w okresie od 1929 do 1933 roku testowane były prototypy pojazdów Leichttraktor, Grosstraktor oraz Räder-Raupen-Kampfwagen M28.

Doświadczenie zebrane podczas wspólnych testów w końcu przyniosło oczekiwane efekty. By zmylić rozsiane w całych Niemczech siatki szpiegowskie a także by nie informować zbytnio opinii publicznej projekt pojazdu występował pod roboczą nazwą Landwirschaftlicher Schlepper – LaS czyli ciągnik rolniczy. Czołg był opracowywany równolegle w kilku zakładach (Deilmler-Benz, Krupp, MAN, Rheinmetall-Borsing, Henschel). W 1929 roku sowieci przekazali Niemcom na mocy traktatu podwozie brytyjskiej tankietki Corden Loyd Mk IV. W wyniku badań zakładów Kruppa w roku 1933 z powodzeniem przetestowano 5 pierwszych podwozi oznaczonych jako 1 LaS Krupp. Kadłub oraz wieżę zaprojektowała firma Daimler-Benz. Pierwszych 15 sztuk przekazano do Oddziału Szkolenia Motorowego w Zossen, który później stał się 1 Pułkiem Pancernym. Z chwilą powstania 2 Pułku Pancernego w lecie 1935 roku nazwę kodową zamieniono na PzKpfw I (MG) Ausf. A.

PzKpwf I (MG) Ausfuhrung A (pancerny wóz bojowy I, uzbrojony w karabiny maszynowe, wersja A).

Czołg PzKpfw I A miał długość 4,02 m, szerokość 2,06 m i wysokość 1,72 m. Masa bojowa czołgu wynosiła 5400 kg. Załogę stanowiło 2 żołnierzy: dowódca/strzelec i kierowca. Na wieży zamontowano dwa karabiny maszynowe Dreyse MG13. W pojazdach liniowych znajdowały się odbiorniki radiowe a pełnoprawne radiostacje montowano w pojazdach dowodzenia zwanych Befehlswagen budowanych na podwoziu tej samej konstrukcji. Zamontowany silnik Kruppa M305 o mocy 57KM po serii testów okazał się niewystarczający. Słabe osiągi i duża głośność były tylko jednymi z wielu minusów tej jednostki napędowej. Niesprzyjające warunki odbijały się negatywnie na formie załogi. Próbowano temu zaradzić między innymi poprzez zastąpienie go silnikiem diesla M601 jednak i ta próba nie dała zadowalających efektów. Mimo wielu błędów konstrukcyjnych w latach 1934-1936 wyprodukowano aż 1190 sztuk tego modelu.