Lecąc swoim Masserschmittem spostrzegłem niczego nieświadomego bombowca, który próbował zniszczyć jeden z naszych pancerników. Zanurkowałem, zalewając nieprzyjaciela ogniem ciągłym. Oberwał w prawy silnik, z którego zaczął wydobywać się dym. Usiadłem wrogowi na ogonie by dokończyć dzieła, lecz tylne gniazdo karabinu maszynowego wypluwało w moim kierunki dziesiątki pocisków, próbując mnie zniechęcić. Obniżyłem więc lot, aby znaleźć się poza polem rażenia irytującego działka. Gdy już chciałem nacisnąć spust zostałem zalany ogniem z dwóch amerykańskich myśliwców. Rozpocząłem taniec uników, próbując jednocześnie dopaść któregoś z wrogów. Krążyliśmy wokół siebie, robiąc beczki, kręcąc młynki, mijając się o milimetry. Wokół śmigały smugi pocisków, a miedzy tym wszystkim dym z uszkodzonego bombowca. To było naprawdę emocjonujące starcie wyjęte prosto z filmów akcji i paradoksalnie pozwolił na to ten "ociężały" model lotu, gdyż dzięki temu walki mogą toczyć się na małych obszarach. Łatwiej o ciasne zakręty i walki w dużym zagęszczeniu, co zdecydowanie sprzyja dynamiczności walk.

Grając w World of Warplanes bawiłem się naprawdę świetnie, a największym mankamentem był tylko interfejs w hangarze oraz wciąż brak angielskiego drzewka (ma zostać wprowadzone w jednej z późniejszych aktualizacji). Nawet, gdy wrzucało mnie do bitwy z silniejszymi przeciwnikami, nie był to dla mnie problem, bo zawszy dało radę ich zestrzelić. Raz tylko grając wysokim tierem dość długo wymykałem się trzem słabszym przeciwnikom, lecz nie byłem wstanie żadnego strącić, gdyż któryś zawsze siedział mi na ogonie. Porównując World of Warplanes ze swoim największym konkurentem obecnie, Warthunder, powiem tak - tam jest symulacja, a tu film akcji. Jeśli ktoś się zraził do gry we wcześniejszej wersji to naprawdę wato do niej wrócić po tej aktualizacji i spróbować jeszcze raz.